Ομάδα Anumati: 3η χρονιά με την βρεφική παράσταση «Θα βγω από’ το αυγό»
Οι πρωταγωνίστριες από τη βρεφική παράσταση «Θα βγω από’ το αυγό» μας μιλούν για την πορεία τους προς την επιτυχία.
Από την Ελίζα Κυρτσόγλου
Η ομάδα Anumati που δημιουργήθηκε το 2016 συνεχίζει την επιτυχημένη της πορεία για τρίτη χρονιά με την παράσταση «Θα βγω από’ το αυγό». Πρόκειται για μια αμιγώς βρεφική παράσταση που μαγεύει τα μωρά και τους γονείς τους. γύρω από ένα χαλί χτίζουν μοναδικές σχέσεις με το βρεφικό κοινό τους, δημιουργώντας τους ασφάλεια και ηρεμία.
Εμείς μιλήσαμε με τις τρεις πρωταγωνίστριες της παράστασης και συνειδητοποιήσαμε πως η επιτυχία δεν ποτέ τυχαία υπόθεση.
-Πόσα χρόνια υπάρχει η ομάδα «Anumati» και πώς αποφασίσατε να καταπιαστείτε με το βρεφικό θέατρο;
SARA TOSCANO: H ομάδα «Anumati» φτιάχτηκε το 2016 όταν ξεκινήσαμε να δουλεύουμε στη δημιουργία της παράστασης «Θα βγω απ’το αυγό». Θέλαμε να συνδυάσουμε την εμπειρία που είχε η κάθε μια από εμάς – θέατρο, χορό, μουσική – ώστε να φτιάξουμε μια ξεχωριστή παράσταση για βρέφη. Όλα τα μέλη της ομάδας είχαν εμπειρία με παιδικές παραστάσεις και το να φτιάξουμε μια παράσταση για μωρά ήταν μια πρόκληση που μας άρεσε.
-Πείτε μας λίγα λόγια για το τι πρόκειται να δει κάποιος που θα έρθει στο θέατρο Άβατον.
SARA TOSCANO: H παράστασή μας γίνεται στη σκηνή του θεάτρου. Συγκεκριμένα, πάνω σ’ ένα μεγάλο και μαλακό χαλί, γύρω από το οποίο κάθονται οι γονείς σε μαξιλάρες κρατώντας τα μωρά τους στην αγκαλιά. Μέσα από την παράσταση διηγούμαστε την ιστορία ενός μωρού περιστεριού από τη στιγμή που θα γεννηθεί μέχρι και τον πρώτο του έρωτα. Όλη η δράση γίνεται στο οπτικό πεδίο των μωρών. Για παράδειγμα, εμείς στη σκηνή παίζουμε γονατιστά. Η ιστορία δεν έχει λέξεις αλλά γίνεται συνοδεία ζωντανής μουσικής που έχει γραφτεί για την παράσταση καθώς και με τη βοήθεια αντικειμένων, σκηνικών, χρωμάτων, υφών και άλλων πολλών πραγμάτων που μαγνητίζουν τα μωρά και τους κρατάνε το ενδιαφέρον, ώστε να ευχαριστηθούν την παράσταση.
-Πώς αντιδρούν τα βρέφη κατά τη διάρκεια της παράστασης; Θα μπορούσε κανείς να πει πως γίνονται συμμέτοχοι στην εξέλιξη της ιστορίας.
ΕΛΕΝΑ ΖΑΧΟΥ: Το κάθε μωρό αντιδρά με τον δικό του τρόπο. Στόχος της παράστασης μέσω οπτικών ερεθισμάτων, ήχων, μουσικής και κίνησης είναι να ενεργοποιηθούν οι αισθήσεις τους, να διασκεδάσουν και να μοιραστούν μια πρωτόγνωρη και μοναδική εμπειρία με τους γονείς τους. Άλλοι μικροί θεατές παρακολουθούν σιωπηλοί την δράση πάνω στη σκηνή καθισμένοι στην αγκαλιά της μαμάς ή του μπαμπά και άλλοι θέλουν να συμμετέχουν πιο ενεργά αγγίζοντας τα αντικείμενα που χρησιμοποιούμε. Όλα τα μωρά κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον τους καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης και σε αυτό βοηθάει και το γεγονός ότι βρίσκονται σε πολύ μικρή απόσταση από την «σκηνή», το χαλί πάνω στο οποίο πραγματοποιείται η παράσταση.
-Η μουσική έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην παράσταση;
ΕΛΕΝΑ ΖΑΧΟΥ: Η μουσική παίζει πολύ σημαντικό ρόλο καθώς δεν είναι απλά συνοδευτική, αλλά αποτελεί μέρος της εξέλιξης της παράστασης. Για παράδειγμα, εκτός από τα μουσικά κομμάτια, χρησιμοποιούνται και διάφοροι ήχοι όπως νερό που τρέχει, πουλιά που κελαηδούν, αλλά και αστείοι ήχοι που ακολουθούν συγχρονισμένα μία σκηνική δράση την οποία και ενισχύουν και κατά συνέπεια προκαλούν και την αντίδραση των μικρών μας θεατών. Το μεγαλύτερο μέρος δε της μουσικής παρουσιάζεται ζωντανά, κάτι που κάνει όλη αυτή την εμπειρία για τα μωρά πολύ πιο άμεση και ενδιαφέρουσα.
–Οι παραστάσεις για βρέφη σε αντίθεση με τις παραστάσεις για παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Ποιες είναι βασικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει όποιος ασχολείται με αυτό το τόσο εξειδικευμένο είδος;
ΝΑΝΤΙΑ ΔΑΛΚΥΡΙΑΔΟΥ: Επειδή όντως πρόκειται για ένα εξειδικευμένο είδος, θα πρέπει κι ο δημιουργός και ερμηνευτής να έχει εξειδικευτεί σ’ αυτό. Αυτή είναι θα έλεγα όχι η βασική δυσκολία, αλλά η βασική προϋπόθεση για να φτιάξει κανείς μια παράσταση για βρέφη. Δεν φτάνει η αγάπη για τα παιδιά ή η έμπνευση για ένα καλό παιδικό έργο, είναι απαραίτητη η γνώση και η εμπειρία. Τα βρέφη είναι το πιο απαιτητικό κοινό, το πιο αυθόρμητο και το μόνο κοινό που επιβάλλει το ρυθμό του και τις ανάγκες του σε μια παράσταση.
-Πώς επιλέγετε να προσεγγίσετε τα παιδιά σε αυτή την τόσο μικρή ηλικία; Έχετε εισάγει και τους γονείς μέσα στη δράση;
ΝΑΝΤΙΑ ΔΑΛΚΥΡΙΑΔΟΥ: Οι γονείς είναι συμμέτοχοι στη δράση. Τα μωράκια έχουν ανάγκη από την ζεστασιά και την ασφάλεια των δικών τους ανθρώπων, ώστε να χαλαρώσουν, να παίξουν, να χαρούν, να αφοσιωθούν σ’ αυτό που συμβαίνει, οπότε είναι βασική προϋπόθεση η συνεργασία και η συμμετοχή των γονιών. Έτσι γίνεται κι η προσέγγιση μας. Αφού εξασφαλίσουμε ότι τα μωράκια νιώθουν ασφάλεια και ηρεμία, τότε τα προσκαλούμε να μπουν στο παιχνίδι του θεάτρου. Σε πρακτικό επίπεδο, τα βρέφη κάθονται στην αγκαλιά των δικών τους γύρω από ένα χαλί που είναι και η σκηνή μας, κι όλα συμβαίνουν μπροστά και κοντά τους, ώστε να έχουν άμεση επαφή και σχέση. Έτσι οικοδομούμε κι εμείς μια προσωπική σχέση με τα μωράκια και τα ίδια συνδέονται με αυτό που συμβαίνει.
Η παράσταση «Θα βγω από’ το αυγό» παίζεται στο θέατρο Άβατον, κάθε Σάββατο στις 10:30, 12:00 και 13:30.
