Ηλίας Καρελλάς «Ο Καραγκιόζης θα πρέπει ν’ αποτελεί ένα ζωντανό θέατρο στο σήμερα με γερά στηρίγματα στο παρελθόν»
Ο επιτυχημένος σκιοπαίχτης εξηγεί πώς κατάφερε να δώσει νέα πνοή στο παραδοσιακό θέατρο σκιών με σύγχρονη οπτική και ζωντανή μουσική
της Μαρίας Τσιλιμιδού
Μπορεί στο Θέατρο «Κάππα» ο θίασος του Ηλία Καρελλά να κερδίζει τις εντυπώσεις ανεβάζοντας το ιδιαίτερα απαιτητικό «Το Μόνο ταξίδι της ζωής του» του Γεωργίου Βιζυηνού σε διασκευή για παιδιά, ωστόσο μια ευφάνταστη γιορτή έστησε πριν από λίγες εβδομάδες στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Τη μουσική περιπέτεια σκιών «Τα Χριστούγεννα του Καραγκιόζη στη Βιέννη». Μια συνεργασία που πραγματοποιήθηκε για τρίτη συνεχόμενη χρονιά και σφραγίστηκε από τη θερμή ανταπόκριση μικρών και μεγάλων. Φετινοί «συμπρωταγωνιστές», ο Πάνος Μουζουράκης και ο Παντελής Αμπαζής. Το paidiko–theatro.gr κατέγραψε τις σημαντικότερες στιγμές της και συνομίλησε με τον 35χρονο δημιουργό με την ήδη εικοσάχρονη εμπειρία στο χώρο.
–
«Φέτος είναι μια πολύ δημιουργική σεζόν για μένα. Παράλληλα με την παραγωγή “Το Μόνο ταξίδι της ζωής του” του Βιζυηνού με εκλεκτούς ηθοποιούς και μουσικούς και τον Κώστα Αρζόγλου σε έναν ιδιαίτερο ρόλο, παρουσίασα στο Μέγαρο 14 sold out χριστουγεννιάτικες παραστάσεις με ζωντανή μουσική. Φαίνεται ότι η τέχνη του θεάτρου σκιών είναι εξαιρετικά δημοφιλής σε μικρούς και μεγάλους. Ήδη βρισκόμαστε σε συζητήσεις για μελλοντικές συνεργασίες και, ναι, θα ήταν υπέροχο να γίνει θεσμός.»
«Εδώ και είκοσι περίπου χρόνια ασχολούμαι επαγγελματικά με το θέατρο σκιών. Προσπαθώ μέσα από τις παραστάσεις -είτε για παιδικό είτε για ενήλικο κοινό- να συνδυάζω το καινούριο και το διαφορετικό ώστε αυτή η υπέροχη λαϊκή τέχνη να μη μείνει στο “μουσείο”. Μέσα από διαδραστικές δουλειές που ταξιδεύουν στο χώρο των σχολείων και τις μεγάλες παραγωγές μας στο θέατρο -όπου συνδυάζω την παρουσία του ηθοποιού με το θέατρο σκιών και διάφορα είδη “μικροθεάτρου” με ζωντανή μουσική- πιστεύω πως η τέχνη μου ανανεώνεται και διαδίδεται σε ένα ευρύτερο κοινό. Βέβαια, είναι σημαντικό πως φιλοξενείται σε χώρους όπως το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, όπου ένας μεγάλος αριθμός θεατών παρακολουθεί το γνωστό είδος λαϊκού θεάτρου με άλλη οπτική και σε μεγάλη κλίμακα.»
«Στο θέατρο σκιών παραδοσιακά σχεδόν από τη γέννησή του στη χώρα μας συναντάμε παραστάσεις με τη συνοδεία ζωντανής μουσικής. Είτε ο ίδιος ο παίκτης να παίζει κάποιο μουσικό όργανο και να τραγουδά τα τραγούδια της παράστασης, είτε μεγάλες ορχήστρες διαφόρων ειδών με ειδικούς τραγουδιστές να συμπράττουν καλλιτεχνικά. Πολλοί μάλιστα από αυτούς έγιναν γνωστοί μέσα από το πάλκο του Καραγκιόζη. Σύμφωνα με το πάγιο σκεπτικό μου για το ότι ο Καραγκιόζης θα πρέπει να αποτελεί ένα ζωντανό θέατρο στο σήμερα με γερά στηρίγματα στο παρελθόν και την παράδοσή του, τι πιο φυσιολογικό από σύγχρονες παραστάσεις Καραγκιόζη με σύγχρονη ζωντανή μουσική; Γνωστοί καλλιτέχνες του σήμερα και του χθες μπλέκονται επί σκηνής πολλές φορές με ανορθόδοξο τρόπο δημιουργώντας όμως ένα αποτέλεσμα με σύγχρονη αισθητική κυρίως σε επίπεδο μουσικής αλλά και πρόζας, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον των θεατών σε μια εποχή που το internet τρέχει με μεγάλες ταχύτητες.»
«Πηγή έμπνευσής μου είναι τα λαϊκά παραμύθια, οι μύθοι και τα αριστουργήματα της ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας. Αυτή τη φορά με τον “Καραγκιόζη στη Βιέννη” θέλησα να φέρω σε πρώτο πλάνο τα παιδιά και η αφορμή ήταν η συμπλήρωση 25 χρόνων από την πρώτη προβολή της δημοφιλούς χριστουγεννιάτικης ταινίας “Μόνος στο σπίτι” (“Home alone”). Τι θα συνέβαινε, άραγε, αν τα τρία απίθανα παιδιά του Καραγκιόζη έμεναν μόνα στο σπίτι αυτές τις γιορτές; Τι θα γινόταν, αν ξαφνικά η τύχη του Καραγκιόζη άλλαζε και κέρδιζε ένα απρόσμενο δώρο, ένα ταξίδι στη Βιέννη; Με αυτές τις σκέψεις, έγραψα ένα ολοκαίνουργιο και εντελώς πρωτότυπο κείμενο, το οποίο ολοκληρώθηκε στις πρόβες με αυτοσχεδιαστικά στοιχεία, παραδοσιακά αστεία και κλασικές ατάκες από το ρεπερτόριο του Καραγκιόζη.»
