Η σκηνοθέτις της μουσικής παράστασης στον «Ελληνικό Κόσμο» μιλά για την επικαιρότητα που διατρέχει το κλασικό έργο του Φρανκ Μπάουμ
της Μαρίας Τσιλιμιδού
Πρόπερσι ήταν ο «Πητερ Παν», πέρυσι ο «Τομ Σώγιερ» και φέτος ο «Μάγος του Οζ». Τρία κλασικά και πολυδιαβασμένα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας με τους αγαπημένους ήρωές τους να ξεπηδούν από τις σελίδες των βιβλίων, να παίρνουν σάρκα και οστά, να παίζουν, να χορεύουν και να τραγουδούν στη σκηνή του Ελληνικού Κόσμου του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού. Και τα τρία διασκεύασε και σκηνοθέτησε η πολύπειρη Νανά Νικολάου κερδίζοντας την προτίμηση μικρών και μεγάλων. Με αφορμή τη μουσική και διαδραστική παράσταση «Ο Μάγος του Οζ», μιλήσαμε μαζί της για το χθες και το σήμερα του θεάτρου για παιδιά, τις απαιτήσεις ενός μιούζικαλ, την επιλογή δημοφιλών συντελεστών και ηθοποιών.
Η επαφή της Νανάς Νικολάου με το παιδικό θέατρο ξεκίνησε το 1981, τότε που ίδρυσε μαζί με άλλους νέους συναδέλφους της την ομάδα «Θίασος ‘81». Η ίδια θυμάται: «Στο συγκεκριμένο χώρο δραστηριοποιούνταν ήδη η πρωτοπόρος Ξένια Καλογεροπούλου και ο Δημήτρης Ποταμίτης. Δεν υπήρχαν, τότε, άλλοι θίασοι σημαντικοί κι έτσι γίναμε ο τρίτος πόλος. Τολμώ να πω πως προχωρήσαμε το είδος ένα βήμα παραπέρα ανεβάζοντας παραστάσεις αξιώσεων. Τριάντα πέντε χρόνια μετά εξακολουθώ να πιστεύω πως το θέατρο για παιδιά -όταν γίνεται σωστά και σοβαρά- έχει μέγιστη χρησιμότητα, καθώς χαράζεις πάνω σε άγραφο χαρτί. Στις παραστάσεις έρχονται και πολύ μικρές ηλικίες, κάποια ίσως για πρώτη φορά. Είναι μεγάλη ευθύνη, λοιπόν, να τα κάνεις να θέλουν να ξαναπάνε θέατρο. Πρέπει να βρεις τον τρόπο να τα κερδίσεις και να τα γοητεύσεις. Ο συνδυασμός πρόζας, τραγουδιού και χορού είναι ο ιδανικός, καθώς τα κρατά συγκεντρωμένα για περισσότερη ώρα. Την ίδια στιγμή να περάσεις στην ψυχούλα τους τα σωστά μηνύματα, αλλά και στον γονιό να δώσεις τροφή για κουβέντα στο σπίτι. Η μεγαλύτερη δικαίωση, άλλωστε, είναι να βλέπεις εκείνους που έρχονταν κάποτε στις παραστάσεις του “Θιάσου ’81” να φέρνουν τώρα τα δικά τους παιδιά.»
Αλεξάνδρα Ούστα-Νάντια Μπουλέ
Για την Νανά Νικολάου είναι η τρίτη φορά που ανεβάζει το πασίγνωστο έργο του Φρανκ Μπάουμ. Την πρώτη φορά μάλιστα, αρχές της δεκαετίας του ’80, ενσάρκωνε η ίδια τον πρωταγωνιστικό ρόλο της μικρής Ντόροθυ, ενώ η επόμενη ήταν το 1991 με τη μουσική του Μίμη Πλέσσα όπως και τώρα. «Ως νέοι πήραμε το θάρρος να τον προσεγγίσουμε. Εκείνος, αν και ήδη καταξιωμένος από τη δεκαετία του ’60, μας δέχθηκε και έτσι ξεκίνησε η συνεργασία μας σε αρκετές παραστάσεις του “Θιάσου ‘81”. Ο Μίμης έχει την καρδιά, το χιούμορ και το ανοιχτό μυαλό ενός νέου ανθρώπου ανεξαρτήτως ηλικίας και επαγγελματικής αναγνώρισης. O τρόπος που προσεγγίζει το σήμερα με τη δουλειά του είναι τόσο φρέσκος κι έχει ακόμα πολλά να προσφέρει. Με τα χρόνια χαθήκαμε, όταν τον πήρα τηλέφωνο για να του πω ότι θα ξανανεβάσουμε τον “Μάγο του Οζ” στον Ελληνικό Κόσμο ενθουσιάστηκε. Οι αρχικές μελωδίες του έγιναν 16 ολοκληρωμένα τραγούδια, ενώ έκανε νέα ενορχήστρωση για μιούζικαλ», αναφέρει η κ. Νικολάου. Δεν είναι τυχαίο πως μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές της παράστασης είναι όταν όλοι μαζί, ηθοποιοί, παιδιά και γονείς τραγουδούν: «Κι είναι όλα δυνατά αρκεί να είμαστε μαζί γιατί μονάχος του κανείς δεν ζει…» μεταφέροντας και το κεντρικό μήνυμα του έργου: την αξία της φιλίας, την ένωση δυνάμεων για ένα κοινό στόχο, αλλά και την πίστη στον εαυτό μας. Γιατί μπορεί το Λιοντάρι (Άγγελος Μπούρας) να νόμιζε ότι ήταν δειλό, αλλά όταν χρειάστηκε αποδείχθηκε ο πιο γενναίος. Ο Λαμαρινόκαρδος (Αντώνης Καρυστινός) αν και πίστευε πως δεν είχε καρδιά και αισθήματα, ήταν ο πιο τρυφερός παρά το τενεκεδένιο σώμα του και ο Αχυρόμυαλος (Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος), παρότι σκιάχτρο, ήταν ο πιο έξυπνος και μυαλωμένος. Ο καθένας από μόνος του δεν ήξερε ότι είχε αυτό ακριβώς που νόμιζε πως του έλειπε ώσπου συνάντησαν την κεντρική ηρωίδα, τη μικρή Ντόροθυ (Νάντια Μπουλέ), η οποία το μόνο που ήθελε ήταν να επιστρέψει σπίτι της. Όλοι μαζί βάλθηκαν να συναντήσουν τον Μάγο του Οζ για να τους χαρίσει ό,τι λαχταρούσαν. Και μπορεί ο φημισμένος Μάγος ν’ αποκαλύφθηκε πόσο απατεώνας ήταν, ωστόσο τους χάρισε ένα μαγευτικό ταξίδι προς την αυτογνωσία και την αυτοεκτίμηση, τη δύναμη της θέλησης και της ομαδικότητας. Σύμμαχοί τους σ’ αυτή την περιπέτεια ζωής ο Αφηγητής (Αλέξανδρος Μπουρδούμης) και η Καλή Μάγισσα Γκλίντα (Αλεξάνδρα Ούστα), ενώ δύσκολα και τραγελαφικά εμπόδια όρθωνε συνεχώς στην πορεία τους η Κακιά Μάγισσα (Πελαγία Αγγελίδου).
Στις παραστάσεις των τριών τελευταίων σεζόν η Νανά Νικολάου έχει συνεργαστεί με αρκετούς ηθοποιούς που γνώρισε το ευρύ κοινό μέσα από την τηλεόραση. Όπως ο Δημήτρης Μακαλιάς, ο Δημήτρης Κουρούμπαλης, ο Πέτρος Λαγούτης, η Νάντια Μπουλέ. «Είναι κάτι που επικυρώνει την παράσταση και την ευνοεί επικοινωνιακά», παραδέχεται η σκηνοθέτις.«Ωστόσο, ποτέ δεν θα επέλεγα έναν ηθοποιό μόνο και μόνο επειδή είναι γνωστός, αν δεν επαρκούσε καλλιτεχνικά για το ρόλο. Τα κριτήρια επιλογής είναι πολύ αυστηρά, καθώς όλοι οι ηθοποιοί θα πρέπει να μπορούν και να χορεύουν και να τραγουδούν. Ευτυχώς τα περισσότερα νέα παιδιά έχουν εκπαιδευθεί σ’ αυτό το είδος θεάτρου, γεγονός που δεν συνέβαινε στη δική μου γενιά. Παλαιότερα, επίσης, πολλοί συνάδελφοί μου σνόμπαραν το θέατρο για παιδιά…».
Γιατί επέλεξε, όμως, το συγκεκριμένο έργο; «Καταρχάς πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα κλασικά αναγνώσματα. Στις μέρες μας, δυστυχώς, το βιβλίο έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα, μετά το ίντερνετ. Είναι, λοιπόν, μια ωραία ευκαιρία να παρακινήσεις τον γονιό να αγοράσει το βιβλίο στο παιδί του. Από την άλλη, είναι έργο διαχρονικό και επίκαιρο. Ειδικά “Ο Μάγος του Οζ” του Φρανκ Μπάουμ -γραμμένο το 1902 σε μια εποχή που ο συγγραφέας ήθελε να σατιρίσει την οικονομική κρίση στην Αμερική με τα πετρέλαια- είναι βαθιά κοινωνικοπολιτικό. Επέλεξε να γράψει ένα παραμύθι, για να προσεγγίσει πιο εύκολα τα μικρά παιδιά, αλλά τα μηνύματα που περνάει ξεπερνούν την εποχή του. Με μια κακιά μάγισσα να συμβολίζει κάθε τι κακό που μας εμποδίζει να προοδεύσουμε, πολιτική, τρομοκρατία, καπιταλισμό, οτιδήποτε. Ακόμα κι ο παπαρουνόκοσμος που ξεφυτρώνει στο δρόμο των ηρώων για να μην τους αφήσει να φθάσουν στο στόχο τους, είναι τα ναρκωτικά. Ή όταν φθάνουν τελικά στη Σμαραγδένια Πολιτεία και ο Μάγος δεν τους επιτρέπει την είσοδο αν δεν φορέσουν τα ειδικά γυαλιά, είναι οι παρωπίδες για να βλέπουμε τον κόσμο με τον τρόπο που κάποιοι άλλοι θέλουν. Είναι ένα έργο, επίσης, που δίνει τη δυνατότητα να περάσεις τα σωστά μηνύματα, με ευχάριστο τρόπο και πλούσιο θέαμα.»
Νάντια Μπουλέ
Οι παραστάσεις θα συνεχιστούν ως το Πάσχα στη φιλόξενη θεατρική στέγη του Ελληνικού Κόσμου. «Ενός σπουδαίου χώρου», όπως τον χαρακτηρίζει η Νανά Νικολάου «καθώς προσφέρει όλες τις τεχνικές προδιαγραφές και ευκολίες για να κάνεις μία παράσταση υψηλού θεάματος συνδυάζοντας και βίντεο-προβολές. Δεν υπάρχουν πολλοί αντίστοιχοι στην Αθήνα, δυο-τρεις είναι ακόμα.»
Τέλεια δουλεια θα θέλαμε να τη δουμε!!!!!
ΥΠΕΡΟΧΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ!
Πολυ καλη παρασταση
ΦΟΒΕΡΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ