Μιχάλης Κοιλάκος: “Τα παιδιά είναι ευαισθητοποιημένα, ξέρουν τη χρησιμότητα της φύσης”

«Ο άνθρωπος που φύτευε δέντρα», παρουσιάζεται φέτος στο Κέντρο Παραστατικών Τεχνών Dancevacuum στο Χαλάνδρι, κάθε Κυριακή.

από την Ελίζα Κυρτσόγλου

Πρόκειται για ένα αλληγορικό έργο, του γάλλου συγγραφέα Ζαν Ζιονό και γράφτηκε το 1953, παραμένει όμως επίκαιρο ακόμα και τώρα, καθώς πρόκειται για ένα έργο με αντιπολεμικό και οικολογικό μήνυμα.

Η υπόθεση του έργου μιλά για τον βοσκό Ελζεάρ Μπουφιέ που ξεδιαλέγει και φυτεύει βελανιδιές στα άγονα πλατώματα της Άνω Προβηγκίας, στη Νότια Γαλλία. Μετά από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, ο αφηγητής επιστρέφει και διαπιστώνει πως ο Ελζεάρ Μπουφιέ συνεχίζει εκεί την επίμονη και μοναχική δουλειά του. Έχει φτάσει το τέλος του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου και ο αφηγητής δεν αναγνωρίζει πια το ερημικό τοπίο που είχε αντικρύσει τις δυο προηγούμενες φορές. Τα χωριά έχουν χτιστεί, κατοικούνται πάλι, και η περιοχή βρίσκεται πια στην καρδιά ενός καταπράσινου δάσους από βελανιδιές.

Ο σκηνοθέτης και δημιουργός της παράστασης Μιχάλης Κοιλάκος, μας μίλησε για την επιλογή του συγκεκριμένου έργου: «Είναι σαν ένα μανιφέστο του οικολογικού κινήματος, και συνδυάζει μια απλή γλώσσα που μπορεί να μεταφερθεί στα παιδιά. Ο οικολογικός και αντιπολεμικός χαρακτήρας του συνετέλεσε στο να επιλέξω το συγκεκριμένο κείμενο. Η παράσταση είναι δοσμένη με τέτοιο τρόπο ώστε τα μηνύματα που περνάει, να είναι κατανοητά για τα παιδιά από προνήπια μέχρι το τέλος του δημοτικού σχολείου.»

Τι όμως είναι αυτό που κεντρίζει το ενδιαφέρον των μικρών και των μεγάλων θεατών, ο δημιουργός της παράστασης μας απαντά : «Η παράσταση είναι δομημένη έτσι που να τραβά το ενδιαφέρον και των μικρών και των μεγάλων θεατών. Το κείμενο είναι ικανό να προσελκύσει το ενδιαφέρον των μεγάλων, αλλά οι αυτοσχεδιασμοί και ο τρόπος που έχει διασκευαστεί, εξάπτει σίγουρα την φαντασία των μικρότερων θεατών.»

Ο Μιχάλής Κοιλάκος μας μιλάει για τα συστατικά που δεν πρέπει να λείπουν από μια παιδική παράσταση: «Μια παράσταση πρέπει να έχει ανατροπές. Επιπλέον πρέπει να έχει μια δυνατή ιστορία για να κρατάει το ενδιαφέρον των παιδιών, αλλά όπως έγραφε και ένα βιβλίο πρέπει να έχει τόσες σιωπές, όσα και λόγια.»

Για το ρόλο που παίζει η μουσική μέσα στην παράσταση μας ανέφερε ο σκηνοθέτης: « Η ζωντανή μουσική είναι απαραίτητη σε κάθε παιδική παράσταση. Τα παιδιά είναι σημαντικό να ακούν μουσικά ακούσματα μέσα στην παράσταση. Στη δική μας παράσταση έχουμε ένα ακορντεόν, που φυσικά εκτός από τη μουσική που παίζει, παίζει και όλους τους ήχους της παράστασης ζωντανά, όπως τους ήχους από τα πουλιά, από τους βομβαρδισμούς κ.α.»

Σύμφωνα με τον Μιχάλη Κοιλάκο η διάδραση σε μια παράσταση δεν είναι πάντοτε απαραίτητη: «Η συγκεκριμένη παράσταση έχει διαδραστικά στοιχεία, καθώς όταν ξεκινά ζητούμε από τα παιδιά να ζωγραφίσουν κάτι που θα ήθελαν να έχουν στην αυλή τους και όλες αυτές τις ζωγραφιές τις χρησιμοποιούμε στην παράσταση σαν σκηνικό. Στο τέλος φτιάχνετε κάτι σαν μνημείο, για να ευχαριστήσουμε τον άνθρωπο που φύτεψε τόσα δέντρα και έκανε τη ζωή μας και την παράσταση ομορφότερη.»

Μέσα από τα παιδιά που έρχονται και παρακολουθούν την παράσταση ο Μιχάλης Κοιλάκος βγάζει το συμπέρασμα : «Τα παιδιά είναι ευαισθητοποιημένα με όλα αυτά τα θέματα. Όλα τα παιδιά ξέρουν τη χρησιμότητα της φύσης, νιώθουν πως πρέπει να προστατέψουν ένα δάσος, και φαίνεται αυτό από τις αντιδράσεις τους κατά τη διάρκεια της παράστασης.»

Πόσο δύσκολο είναι να δημιουργήσει ένας σκηνοθέτης μια παράσταση για τα παιδιά : «Είναι δύσκολο και ταυτόχρονα και πολύ ωραίο. Το παιδικό κοινό είναι υπέροχο, θα μιλήσει πάντα ειλικρινά για αυτό που βλέπει.»

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση δείτε ΕΔΩ.