«Μπες στα παπούτσια μου» παρέα με την ομάδα Ονειρόδραμα, στο θέατρο Σταθμός

Συνομιλήσαμε με τον Γιώργο, τη Χριστίνα και τον Βασίλη ή αλλιώς την ομάδα Ονειρόδραμα για την ανάγκη τους να δημιουργούν τέχνη για τα παιδιά. Μέσα από τις βιωματικές δράσεις που έχουν σχεδιάσει «μπαίνουν στα παπούτσια των άλλων» και μας αφήνουν να μπούμε εμείς στα δικά τους. Πετυχαίνουν λοιπόν έτσι, να κεντρίσουν το ενδιαφέρον των παιδιών και να τους μιλήσουν για την αξία της ενσυναίσθησης, και της διαφορετικότητας και μάλιστα και μέσα στον χώρο των παιδιών, το σχολείο.

Από την Ελίζα Κυρτσόγλου

 

Ε.Κ.: Πώς γεννήθηκε το Ονειρόδραμα, μιλήστε μου λίγο για τη δημιουργία της ομάδας;

Γιώργος: Το ονειρόδραμα ήταν η ανάγκη μας να εκφραστούμε με ένα διαφορετικό τρόπο, πιο άμεσο, ουσιαστικό τρόπο καταργώντας στερεοτυπικές απόψεις για το τί είναι το παιδικό θέατρο. Όταν ξεκινήσαμε, οι παραστάσεις στο χώρο του σχολείου ήταν λίγες και ποιοτικά ίσως λίγο ξεπερασμένες. Θυμάμαι πολύ έντονα όταν μετά από αρκετή πίεση καταφέραμε να φέρουμε την επιτροπή του υπουργείου παιδείας να παρακολουθήσει μία μας παράσταση ώστε να μας δώσει την άδεια απαραίτητη για εκείνη την εποχή άδεια. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν υπήρχε για παραστάσεις στο χώρο του σχολείου όμως προσπαθήσαμε πολύ να αλλάξει αυτή η αντίληψη ώστε να καταλάβουν όχι μόνο οι εκπαιδευτικοί αλλά και οι καλλιτέχνες ότι το θέατρο στο χώρο του σχολείου είναι πολύ σημαντικό από πολλές απόψεις. Όταν λοιπόν καταφέραμε να έρθουν και να παρακολουθήσουν την παράσταση ήταν μια στιγμή όπου και οι ίδιοι, τα μέλη της επιτροπής ξαφνιάστηκαν με την παράσταση και απόρησαν γιατί θέλουμε να πάμε στο χώρο του σχολείου και όχι σε ένα θέατρο. Τότε κατάλαβα προσωπικά πως για να καθιερωθεί το θέατρο στο χώρο του σχολείου θα χρειαστεί πολύ κόπο. ‘Εναν κόπο βέβαια τον οποίο αγάπησα όλα αυτά τα χρόνια και πλέον νιώθω πολύ γεμάτος που το θέατρο στο χώρο του σχολείου αρχίζει να βρίσκει την θέση του. Ότι το υπουργείο πολιτισμού και το υπουργείο παιδείας , και η Unesco στηρίζουν το Ονειρόδραμα και την δράση «Μπες στα παπούτσια μου» με κάνει σαν ομάδα και προσωπικά υπερήφανο.

 

Ε.Κ.: Πώς είναι η εμπειρία του να δημιουργείς μια παράσταση για παιδιά;

Βασίλης: Δεν έχει πολλές διαφορές από το να στήνεις μια παράσταση για ενήλικες. Σίγουρα θέλει πολύ φαντασία, σε κρατάει σε μια εγρήγορση και άμεση σχέση με το παιδί που έχεις μέσα σου. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι χρειάζεται περισσότερη προσοχή σε όλα τα επίπεδα. Το κείμενο κυρίως, που είναι το σημαντικότερο στο θέατρο, θέλει ιδιαίτερη φροντίδα, μελέτη και έρευνα. Και απλώς σκέφτεσαι τον αποδέκτη, το παιδί που είναι τρυφερό, πολλές φορές σκληρό και δύσκολος θεατής. Αν χάσεις το παιδί σαν θεατή έχασες το παιχνίδι. Το θέμα είναι να παίζουμε μαζί με τα παιδιά.

 

Ε.Κ.: Είναι εύκολο να μπούμε στα παπούτσια του άλλου;

Χριστίνα. Το να μπεις στα παπούτσια του άλλου σίγουρα δεν είναι εύκολο. Θέλει το μυαλό και η ψυχή να συμμετέχουν και να συνεργάζονται. Ευτυχώς, τα παιδιά είναι πιο εύπλαστα, έχουν ένα κομμάτι ενσυναίσθησης και αθωότητας που τα βοηθάει. Με τους ενήλικες είναι το πρόβλημα. Δύσκολα αφήνουν το ΕΓΩ τους για να μπουν στα παπούτσια του άλλου.

 

Ε.Κ.: Τα σημερινά παιδιά έχουν ενσυναίσθηση; Είναι ένα χάρισμα ή μια δεξιότητα για την ζωή του ανθρώπου;

Βασίλης. Τα παιδιά είναι ο καθρέφτης μας,  όπως δρούμε εμείς έτσι δρουν και αυτά. Σίγουρα η κοινωνία μας είναι αρκετά πιο ευαισθητοποιημένη ή τουλάχιστον προσπαθεί και αυτό φαίνεται και στα παιδιά. Αλλά τα παιδιά μην το ξεχνάμε είναι σκληρά στο χέρι μας  είναι να τα ευαισθητοποιήσουμε, άλλωστε από αυτήν την ανάγκη μας προέκυψε και η φετινή μας δράση. Η ενσυναίσθηση είναι και δεξιότητα και εκπαιδεύεται και αναπτύσσεται και όταν την έχεις βάλει στην ζωή σου, μετατρέπεται σε χάρισμα για εσένα και τους γύρω σου.

 

Ε.Κ.: Μέρος των παραστάσεών σας αποτελούν και οι βιωματικές δράσεις, μιλήστε μας γι’ αυτό. Πώς αντιδρούν οι μικροί θεατές;

Χριστίνα. Αποφασίσαμε φέτος μετά την παρότρυνση των εκπαιδευτικών να δημιουργήσουμε μια πιο ολοκληρωμένη δράση με θέμα τον εκφοβισμό και στην συνέχεια την ενσυναίσθηση. Τα βιωματικά εργαστήρια βοηθάνε τα παιδιά να κατανοήσουν και να αντιληφθούν σε μεγάλο βαθμό ότι βλέπουν στην παράσταση μπαίνοντας και αυτά στα παπούτσια των ρόλων.  Ήταν έκπληξη και για εμάς η τόσο πρόθυμη συμμετοχή των παιδιών. Μέσα από την διάθεση του παιχνιδιού μιλούν, ρωτούν, απαντούν, μαθαίνουν,νιώθουν. 

Ε.Κ.: Είναι δύσκολο να κερδίσεις το ενδιαφέρον των παιδιών σε μια εποχή που η τεχνολογία είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής του;

Γιώργος. Είναι εύκολο να κερδίσεις το ενδιαφέρον τους, το δύσκολο είναι να καταφέρεις να τα βοηθήσεις να συγκεντρωθούν σε ένα θέμα ή σε μια κουβέντα αρκετή ώρα. Ο ρυθμός έχει αλλάξει,  όχι μόνο για τα παιδιά αλλά και για όλους μας. Ζούμε σε μια εποχή όπου η ταχύτητα είναι πολύ μεγάλη. Ο ρυθμός έντονος. Από την τηλεόραση, τις ειδήσεις, τις σειρές, όπου όλα είναι γρήγορα, έντονα. Ως και το καθημερινό πρόγραμμα των παιδιών το οποίο είναι γεμάτο με διάφορες δραστηριότητες. Ακόμα και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπου πλέον πλατφόρμες όπως Τικ Τοκ, βλέπουμε πως όλος αυτός ο ρυθμός μας δυσκολεύει στο να δώσουμε χρόνο σε κάτι. Γι’ αυτό τον λόγο έχουμε στη δράση κάποιες στιγμές όπου βοηθάμε τα παιδιά με κάποιες ασκήσεις διαλογισμού. Σε αυτό το σημείο ως δια μαγείας, όλοι, μικροί, μεγάλοι ηρεμούν υπάρχει μια σχεδόν μαγική παύση.

 

ΕΚ.:Η παρουσία μιας παράστασης στο σχολικό χώρο πόσο σημαντική είναι για εσάς, ειδικά αυτή την εποχή;

Γιώργος. Είναι σημαντική από την αρχή της πορείας μας . Ωστόσο πλέον είναι ο μόνος τρόπος ώστε να παρουσιάσουμε όλες τις παραστάσεις μας, έχουμε τρείς διαφορετικές παραστάσεις που παρουσιάζουμε φέτος στο χώρο του σχολείου, καθώς τα νέα μέτρα δεν επιτρέπουν στα σχολεία να επισκεφθούν το θέατρο, έτσι λοιπόν αρκετοί θίασοι έχουν ως μόνο τρόπο επιβίωσης πλέον να παρουσιάσουν τις παραστάσεις τους στο χώρο του σχολείου. Για μας δεν έχει κάποια σημαντική αλλαγή γιατί οι παραγωγές μας έχουν δημιουργηθεί για το χώρο του σχολείου, έχουμε εμπειρία στο πως μπορούμε να δημιουργήσουμε μια παραγωγή που δεν διαφέρει σε κάτι από τις παραγωγές του θεάτρου από άποψη κοστουμιών, σκηνικών, μουσικής. Οι εκπαιδευτικοί που συνεργαζόμαστε πρώτη φορά πάντα απορούν και ξαφνιάζονται που μπορούμε και μεταφέρουμε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα στο χώρο τους χωρίς υστερεί κάτι. Συχνά λένε, που τα είχατε κρυμμένα όλα αυτά? Είναι τα μυστικά μας.

Χριστίνα. Είναι μεγάλη χαρά να σε υποδέχονται τα παιδιά στον οικείο τους χώρο. Οι ομάδες είναι μικρές σχετικά οπότε μπορούμε εύκολα να γνωριστούμε, να δημιουργήσουμε σημεία επαφής, να έρθουμε κοντά όσο μας το επιτρέπουν οι συνθήκες, να παίξουμε, να μάθουμε να συνενσθανθούμε.

Βασίλης. Πάντα ήταν, σε καλούν, σε υποδέχονται, σε κάνουν κομμάτι τους. Αποτελεί σημείο αναφοράς πια. Είναι σημαντικό να σέβεσαι κάποιον που σε προσκαλεί και να του προσφέρεις το καλύτερο δώρο σαν καλεσμένος. Πάντα φροντίζουμε το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα και τα μέσα μας όπως σκηνικά, κοστούμια, μουσική, φωτισμός, τραγούδια να μεταφέρουν την μαγεία του θεάτρου. Άλλωστε το θέατρο δεν είναι τίποτα λιγότερο από ειλικρινή επικοινωνία.

 

Ε.Κ.: Αντιλαμβάνεστε πώς τα παιδιά έχουν ανάγκη το θέατρο μετά από ενάμιση χρόνου παύσης του πολιτισμού?

Γιώργος. Μεγάλη ανάγκη, γι’ αυτό καλό είναι να καταλάβουμε όλοι οι ενήλικες πως το θέατρο είναι μια ασφαλής έξοδος. Μη φοβόμαστε να πάμε θέατρο. Το θέατρο εξάπτει την φαντασία όλων μας. Επίσης είναι πολύ σημαντικό να παρακολουθήσει όλη η οικογένεια το «Μπες στα παπούτσια μου» γιατί θα αντιληφθεί το κάθε μέλος της πως σκέφτονται οι υπόλοιποι. Πως αισθάνονται. Σας περιμένουμε όλους.

Χριστίνα. Η τέχνη είναι τόσο σημαντική για την συναισθηματική εξέλιξη των παιδιών τους. Έχει λείψει και οι επιπτώσεις φαίνονται. Τα παιδιά χρειάζονται ερεθίσματα, εικόνες, ήχους, για να αναπτυχθούν με τον καλύτερο τρόπο. Ας ελπίσουμε πως δεν θα χρειαστεί να ξανά απομονωθούν και το θέατρο θα έχει μια θέση στη ζωή τους.

Βασίλης. Για να είμαι ειλικρινής εξαιτίας αυτής της συνθήκης εκτίμησα και αισθάνομαι ακόμα πιο σημαντική την εργασία μου. Το θέατρο είναι ψυχαγωγία, όχι διασκέδαση. Το θέατρο βοήθεια τα παιδιά να αντιληφθούν, να αισθανθούν να βιώσουν. Τους έλειψε και φαίνεται από την λαχτάρα τους. Επίσης κάποια παιδιά μικρότερης ηλικίας άργησαν να το γνωρίσουν. Αλλά έλειψε και σε μάς η επαφή με το παιδί. Ένα χαμόγελο, ένα σχόλιο και πάλι ένα ΧΑΜΟΓΕΛΟ απλόχερα δοσμένο δεν το βρίσκεις και εύκολα. Ας συναντηθούμε λοιπόν ξανά…

 

Info:

Συγγραφέας- κείμενο: Γιώργος Μενδρινός 

Σκηνοθεσία: Γιώργος Μενεδιάτης 

Σύμβουλος ψυχικής υγείας-ειδική παιδαγωγός: Στέλλα Μουδάτσου 

Σκηνικά- κοστούμια: Κωνσταντίνος Γκουγκούνης 

Στίχοι- Μουσικη: Στέλλα Μουδάτσου 

Ενορχήστρωση: Roman Gomez

Ηθοποιοί: Χριστίνα Μουδάτσου, Γιώργος Μενεδιάτης 

Παραγωγή: ΑΜΚΕ ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΟΙ

 

Παραστάσεις: από 17 Oκτωβρίου 2021 με 19 Δεκεμβρίου 2021

Μέρες & ‘Ωρες παραστάσεων: κάθε Kυριακή στις 12:00

Εισιτήριο: Γενική είσοδος 10 ευρώ, Ομαδικό 8 ευρώ  

Προπώληση: Viva.gr

Διάρκεια:  90 λεπτά

Χώρος: Θέατρο Σταθμός

Διεύθυνση: Βίκτωρος Ουγκώ 55, Αθήνα (Μετρό Μεταξουργείο)

Τηλέφωνο πληροφοριών: 210 52 30 267