Δημήτρης Δεγαΐτης: Θέλουμε να προβάλουμε θέματα που ωθούν τα παιδιά να σκέπτονται χωρίς φόβο. Άνδρη Θεοδότου: Το παιδικό θέατρο είναι «δύσκολη πίστα»

Ο  Δημήτρης Δεγαΐτης και η Άνδρη Θεοδότου, κάνουν και φέτος τη διαφορά στο θέατρο για παιδιά, με την «Η Πράσινη Ιτιά – Αογιάγκι» του ελληνικής καταγωγής συγγραφέα και ποιητή Λευκάδιου Χερν. Κάθε Κυριακή στο θέατρο Βεάκη τα παιδιά θα έχουν την ευκαιρία να έρθουν σε επαφή με ένα αλληγορικό παραμύθι που μιλάει για την ανάγκη και την υποχρέωση των όλων μας  να «αγκαλιάσουμε » τη φύση που τους περιβάλλει και να καταλάβουμε πόσο  αναπόσπαστο μέρος της είμαστε.

από την Ελίζα Κυρτσόγλου

Είστε πολυπράγμονες και πολυτάλαντοι. Σας έχουμε δει να καταπιάνεστε με διαφορετικά πράγματα, πώς προέκυψε το θέατρο για παιδιά στη ζωή σας;

ΑΝΔΡΗ: Ασχοληθήκαμε και οι δύο σε μεγάλο βαθμό με το σωματικό αυτοσχεδιασμό στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης Κ. Κουν, με δάσκαλο μας τον Μίμη Κουγιουμτζή. Η παράσταση του «Μικρού Πρίγκιπα» που έγινε το 1994 στην Παιδική Σκηνή του Τέχνης, σε σκηνοθεσία δική του, ήταν το έναυσμα της πορείας μας. Ανακαλύψαμε ότι η τρυφερότητα, η αγνότητα που έχουν τα κείμενα που αφορούν στα παιδιά, αφορούσε σε μεγάλο βαθμό και εμάς. Το παιδικό θέατρο είναι «δύσκολη πίστα», αν μπορώ να το πω έτσι. Έχεις μια ευθύνη γιατί διαμορφώνεις το ενήλικο θεατρικό κοινό του αύριο .  

Μετά από μια δεκαετία επιτυχημένων παιδικών παραστάσεων, σας συναντάμε φέτος στο θέατρο Βεάκη με την «Η Πράσινη Ιτιά – Αογιάγκι», τι θα περιμένουμε να δούμε σε αυτή την παράσταση;

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Ξεκινήσαμε πολύ παλιότερα. Κάνουμε παραστάσεις από το 2001 και η αρχή έγινε στο ιστορικό «Ανοιχτό Θέατρο» του Γιώργου Μιχαηλίδη. Όσο για την παράσταση που ετοιμάζουμε τώρα «Η πράσινη Ιτιά – Αογιάγκι» του Λευκάδιου Χερν ή αλλιώς Γιακούμο Κοϊζούμι, αποτελεί μέρος του έργου του «Καϊντάν: Ιαπωνικές ιστορίες για παράξενα πράγματα» που γράφτηκε το 1904. Το βιβλίο είναι ένα από τα πλέον αντιπροσωπευτικά έργα του και αποτελεί μια μελέτη στην ιαπωνική παράδοση, τους θρύλους και την ιστορία της Άπω Ανατολής. Η ιστορία της Αογιάγκι, της Πράσινης Ιτιάς, εστιάζει στην αγάπη που δε γνωρίζει όρια, την επιμονή του ανθρώπου να κατανοήσει το παράδοξο, την ανάγκη να «αγκαλιάσει» με σεβασμό τη φύση που τον περιβάλλει και στην υπομονή να επιτελέσει τους στόχους του, θέτοντας ακόμα και την ίδια τη ζωή του σε κίνδυνο. Θεματικές  που αποτελούν πηγές έμπνευσης σε όλες τις μορφές τέχνης.

ΑΝΔΡΗ: Θέλαμε πολύ να συστήσουμε στο κοινό αυτόν τον πολύ σπουδαίο συγγραφέα. Ο ελληνικής καταγωγής Λευκάδιος Χερν, όπως μαρτυρά και το όνομα του -γεννήθηκε στη Λευκάδα- ήταν σχεδόν ξεχασμένος στη χώρα μας, αλλά είναι ο εθνικός ποιητής της Ιαπωνίας.  Θεωρήσαμε ότι ήταν  μια καλή ευκαιρία να τον «ξυπνήσουμε» και να προσπαθήσουμε να ζωντανέψουμε κάποια από τις ιστορίες του. Όπως έχει προαναφέρει και ο Δημήτρης, η θεματική έχει πρωτεύοντα ρόλο στις επιλογές μας, οπότε, ευτυχώς, η άνευ ορίων αγάπη και δυστυχώς η καταστροφή του περιβάλλοντος, είναι πάντα επίκαιρα.

Με ποια κριτήρια επιλέξατε το συγκεκριμένο  έργο; Υπάρχει κάποιο μήνυμα που θέλετε να δώσετε στους μικρούς θεατές;

ΔΗΜΗΤΗΣ: Όπως έχω πει και στο παρελθόν, τα παιδιά σήμερα έχουν στα χέρια τους έναν ολόκληρο κόσμο μέσα από την οθόνη ενός κινητού τηλεφώνου. Βλέπουν και ακούν σχεδόν τα πάντα. Το ερώτημα είναι τι παραπάνω μπορούμε να τους προσφέρουμε με την ομάδα μου ώστε μέσα από μια θεατρική παράσταση να τους δώσουμε μια διαφορετική βιωματική εμπειρία. Το «μαγικό» του θεάτρου. Προσπαθούμε κάθε φορά να το φτάσουμε αυτό το «μαγικό», χωρίς να πέσουμε στην παγίδα της ευκολίας, χωρίς να γίνουμε διδακτικοί. Θέλουμε να προβάλουμε θέματα που κάνουν τα παιδιά χαρούμενα και τα ωθούν να σκέπτονται χωρίς φόβο.

Μοιραστείτε μαζί μας ένα αστείο περιστατικό που συνέβη σε κάποια παράσταση;

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Είναι τόσα που σε αφοπλίζουν κάθε φορά με τα παιδιά. Όταν κάναμε πριν πολλά χρόνια τον «Αλαντίν» στο θέατρο Τέχνης, ένα παιδάκι ζητούσε επίμονα στο τέλος της παράστασης από τον συνάδελφο που έπαιζε το ρόλο του «Τζίνι» να πραγματοποιήσει μια ευχή του. Όταν, λοιπόν, ρωτήθηκε, ευχήθηκε να εξαφανιστεί ο αδελφός του…..

Κάντε μια ευχή για την παράσταση!

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Εύχομαι η παράσταση μας να ταξιδέψει τους μικρούς και μεγάλους μας θεατές, όπως ταξίδεψε και εμάς, στο γοητευτικό Ιαπωνικό πολιτισμό και γιατί όχι μιας και φέτος γιορτάζουμε το έτος Ελληνο-Ιαπωνικής φιλίας να φτάσει και η παράσταση μας πέρα  από τα σύνορα της Ιαπωνίας.

ΑΝΔΡΗ: Μια και μιλάμε για ευχές, εύχομαι από καρδιάς με αυτή την παράσταση να δώσουμε χαρά στους μικρούς και μεγάλους θεατές και ειρήνη στη ψυχή και στην καρδιά τους.