Στέφανος Κοσμίδης: «Το θέατρο αποτελεί πηγή έμπνευσης για τα παιδιά»
«Το Χαμένο πετράδι της γνώσης», μετά την επιτυχημένη πορεία στην Αθηναΐδα και στο Θεσσαλικό θέατρο, συνεχίζει τις παραστάσεις, ανανεωμένο σε όλα τα επίπεδα, με μια μεγάλη περιοδεία σε όλη την Ελλάδα.
από την Ελίζα Κυρτσόγλου
Ο Στέφανος Κοσμίδης, σκηνοθέτης και συγγραφέας της παράστασης, ξεκίνησε από παιδί να παίζει θέατρο ερασιτεχνικά στην Νέα Σμύρνη στους «Ρακοσυλλέκτες», όπου συναντήθηκε με την θεατρική του μητέρα όπως ο ίδιος την αποκαλεί, την Κάρμεν Ρουγγέρη.
Ακολούθησε πολλές φορές το θίασο σε περιοδείες και διαπίστωσε πόσο το κοινό της περιφέρειας έχει ανάγκη από ποιοτικές δουλειές. «Το θέατρο αποτελεί πηγή έμπνευσης για τα παιδιά, όπως κάθε μορφή τέχνης. Δυστυχώς, τα παιδιά που ζουν μακριά από την πρωτεύουσα είναι αδικημένα σε αυτό τον τομέα. Θα έπρεπε να υπάρχουν παραστάσεις σε μόνιμη βάση και να μην περιμένουν τα παιδιά πότε θα γίνουν περιοδείες για να δουν μια παράσταση.Σε πολλές μακρινές περιοχές τα παιδιά μας υποδέχονται θερμά και είναι φανερό πως διψάνε για να δουν μια παράσταση». «Το θέατρο πρέπει να μπει στα σχολεία πλέον σαν βασικό μάθημα, είναι επικοινωνία και τρόπος ζωής.»
Το θέμα του «Χαμένου πετραδιού της γνώσης» βασίζεται στις παροιμίες.
«Ήταν μια ιδέα του Γιάννη Μακρίδη, που ήταν και παραγωγός της πρώτης παράστασης. Είδα ότι πίσω από τις παροιμίες υπάρχει μια πληθώρα ιστοριών για το πώς δημιουργήθηκαν. Βρήκα στοιχεία που έχουν ενδιαφέρον και χιούμορ, καθώς και ιστορικά-λαογραφικά στοιχεία, και έκανα μια σύνθεση δημιουργώντας ένα κινηματογραφικό σενάριο, καθώς είμαι λάτρης του κινηματογράφου.»
Ο ήρωας της ιστορίας ο Τιμόθεος Τιμολέοντας ζει σε μια Χώρα όπου όλοι από το πρωί μέχρι το βράδυ δουλεύουν και τα πάντα είναι γκρίζα. «Ο πρωταγωνιστής κατά τύχη μπλέκεται σε περιπέτειες, και κινδυνεύει να χαθεί μέσα στο χωροχρόνο για πάντα μαζί με το πετράδι της Γνώσης. Ο Τιμόθεος αφού κάνει μια διαδρομή στους πέντε πλανήτες και ανακαλύπτει τις παροιμίες και τον ίδιο του τον εαυτό, γυρίζει πίσω έτοιμος για να δώσει τη γνώση στον κόσμο. Σαν ένας σύγχρονος Προμηθέας.»
Για να είναι το θέμα οικείο στο παιδικό κοινό ο σκηνοθέτης αντέγραψε τον τρόπο που παίζουν τα δικά του παιδιά στο δωμάτιο τους. «Σχεδόν τα πάντα είναι φανταστικά και ακολουθήσαμε γνώριμους δρόμους επικοινωνίας για τα παιδιά. Όπως τα παιδιά παίζουν σε ένα δωμάτιο και κάνουν πως κρατούν μια ασπίδα, ένα σπαθί, έτσι βάλαμε όλο αυτό το παιχνίδι στη παράσταση δημιουργώντας σκιές για τα μέρη που επισκέπτεται ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας.Με αυτό τον τρόπο τα παιδιά διασκεδάζουν και σίγουρα μαθαίνουν και δημιουργείται μια επικοινωνία με το παιδί.»
Η μουσική έχει ξεχωριστή θέση στην παράσταση. «Η μουσική στην παράσταση έχει μια κινηματογραφική διάσταση με sound design και μουσικές γέφυρες. Είναι γραμμένη από τον Σταύρο Τζουμάνη που είναι ο μουσικός της παράστασης.» Επιπλέον «Τα σημεία με διάδραση δεν λείπουν, ώστε το ενδιαφέρον των μικρών θεατών να διατηρείται μέχρι το τέλος.»
Σχετικά με τους ηθοποιούς ο Στ. Κοσμίδης αναφέρει: «Οι ηθοποιοί της παράστασης αντιμετώπισαν καθαρά θεατρικά το έργο, ασχολήθηκαν με τους χαρακτήρες και δουλέψαμε συλλογικά και αρμονικά»
Η αξία του θεάτρου στη ζωή των ανθρώπων είναι ιδιαιτέρως σημαντική «Το θέατρο είναι πολύ σημαντικό όχι για να γίνουμε ηθοποιοί, ούτε για να δημιουργηθούν θεατές, αλλά είναι βασικό για να υπάρξει επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων. Από μικρός που ασχολήθηκα με το θέατρο κατάλαβα πόσες πόρτες μου άνοιξε στο μυαλό, στην επικοινωνία που είχα με ανθρώπους διαφορετικών ηλικιών. Με βοήθησε το θέατρο να σκέφτομαι και να αναπνέω ελεύθερα».
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση δείτε ΕΔΩ.
