Εννέα απαντήσεις από τον Δημήτρη Πλειώνη

O Δημήτρης Πλειώνης είναι ο δημιουργός της ομάδας ΤΟΠΙ, η οποία επικεντρώνεται στο θέατρο για παιδιά που όμως κεντρίζει σε μεγάλο βαθμό το ενδιαφέρον και των μεγάλων.

Με καταγωγή από την Κύμη Ευβοίας σπούδασε στην δραματική σχολή ΕΜΠΡΟΣ, και επιπλέον αποφοίτησε από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και  συγκεκριμένα τη σχολή Τ.Ε.Φ.Α. Φέτος μαζί με τους έμπειρους συντελεστές της ομάδας ΤΟΠΙ ανεβάζουν τα “Παραμύθια για να σπάτε κέφι” του Τζιάνι Ροντάρι σε δική του σκηνοθεσία και διασκευή.

από την Ελίζα Κυρτσόγλου

• H ιστορία της ζωή μου ξεκινά ένα καλοκαιρινό βράδυ Σαββάτου με πολλούς πόνους (για την μάνα μου) στο μαιευτήριο Μητέρα.

 

• Στα παιδικά μου χρόνια σκεφτόμουν πως θα ασχοληθώ ως γιατρός στην αρχή, γυναικολόγος από περιέργεια, μετά ποδοσφαιριστής, μετά φυσιοθεραπευτής και μετά αθλητικογράφος. Ποτέ ηθοποιός.

 

• Το θέατρο κατέχει στη ζωή μου θέση γαλαρίας. Ως σκηνοθέτης περισσότερο αλλά και ηθοποιός μου αρέσει να κάθομαι στην τελευταία θέση του λεωφορείου ή στο τελευταίο θρανίο και να αιφνιδιάζω τους μπροστινούς μου, να τους φέρνω σε δύσκολη θέση κάποιες φορές, να τους κάνω  να αλλάζουν θέση, να τους κάνω να στρέψουν το βλέμμα τους αλλού.

• Τόπι….τέσσερα γράμματα που για μένα όμως σημαίνουν 6 χρόνια ομάδα Τόπι, ένα θέατρο για τα παιδιά, οι αγωνίες μας όταν ξεκινήσαμε για το αν θα μπορέσουμε να συναντήσουμε τη γλώσσα του σημερινού παιδιού, τις δικές του αγωνίες. Η αναζήτηση νέων έργων που δεν έχουν ανέβει ξανά (Χόρχε Μπουκάι «Αλυσοδεμένος ελέφαντας»). Κυρίως, το Τόπι για μένα είναι ένα παιδί που κάθε χρόνο μεγαλώνει και έχει μεγαλύτερες απαιτήσεις, αλλά παράλληλα μου δίνει όλο και περισσότερη χαρά και αγάπη.

 

• Μέσα από το παιδικό θέατρο εκφράζω το πώς θα ήθελα να βλέπω εγώ μια παιδική παράσταση εάν ήμουν παιδί. Μικρό θέατρο, μικρές αποστάσεις μεταξύ σκηνικού χώρου και θεατή, το παιδί να ζει την παράσταση να είναι μέρος της. Χωρίς φιοριτούρες, χωρίς αλλαγές της φωνής των ηθοποιών και καλοπίσματα. Με απόλυτη ειλικρίνεια και αλήθεια ως προς τις καταστάσεις και τα παιδιά.  

 

• Τα παραμύθια στη ζωή μου είναι αναπόσπαστο μέρος. Ζω ένα συνεχόμενο παραμύθι γεμάτο καλοκαίρι ήλιο, θάλασσα, καλούς και κακούς δράκους, που συνήθως με τρώνε. Προσπαθώ απλά να μαθαίνω το μάθημα κάθε φορά καθώς αναγεννάμε…

 

• Το θέμα της φετινής παράστασης προέκυψε όταν διάβασα για πρώτη φορά Ροντάρι. Το χιούμορ του, η σουρεαλιστική οπτική που βλέπει τα πάντα, η αθωότητα του, σαν να μην έχει χτίσει κανέναν τοίχο γύρω του αυτός ο άνθρωπος. Είναι όλα ανοιχτά. Όλα μπορούν να συμβούν.

• Στη φετινή παράσταση δεν θα άλλαζα με τίποτα, τους συνεργάτες μου. Ένα εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα, μετατράπηκε σε μια παράσταση που αγαπώ πολύ. Μουσική Νάσος Σωπύλης, Σκηνικά / Κοστούμια Μαντώ Ψυχουντάκη, Κινησιολογία Αγνή Παπαδέλη Ρωσσέτου, design Φώτης Πολίτης και κυρίως οι Ξανθουδάκης Στέλιος, Μαρίνα Πανηγυράκη και Εύη Καρρά.

 

• Μια αξέχαστη στιγμή σε παιδική παράσταση…Μετά το τέλος της φετινής μας παράστασης ένα παιδί άρχισε να κλαίει, και το πλησίασα να ρωτήσω τη γιαγιά του αν υπήρξε κάτι που το τρόμαξε. Και αυτή μου απάντησε. Όχι μην ανησυχείτε απλά κλαίει γιατί τελείωσε…

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση “Παραμύθια για να σπάτε κέφι” δείτε ΕΔΩ.