Παναγιώτης Αδάμ: Οι παραστάσεις μας προσφέρουν ερεθίσματα

Ο Παναγιώτης Αδάμ έχει αποφοιτήσει από τη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν. Μαθήτευσε κοντά στην Τίνα Παραλή (γλυπτική – θεατρικές κατασκευές), τον Γιώργο Μάτσακαρη (Alexander Technique), στο πιάνο (Εθνικό Ωδείο Αθηνών, Νέο Ωδείο Θεσσαλονίκης). Ανάμεσα στις συνεργασίες του που είναι ομολογουμένως πολλές, ξεχωρίζουν αυτές με το Θέατρο Τέχνης και το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Ως γλύπτης δούλεψε με τους σκηνογράφους Γ. Ζιάκα, Γ. Πάτσα, Α. Δαγκλίδη, Ε. Νάθενα, Λ. Πεζανού, Α. Βέττα και με τον ζωγράφο Α. Φασιανό.

Τη φετινή χρονιά σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση ΝτοΝτοΡεΜιΘούλης στο Κέντρο Παραστατικών Τεχνών DanceVacuum και για άλλη μια χρονιά ξεχωρίζει με την πρωτοτυπία των θεαμάτων  και την αφοσίωση στο παιδικό κοινό. 

Μέσα από την κουβέντα μας, μοιράζετε μαζί μας τους στόχους και τις επιδιώξεις του για το παιδικό θέαμα, ενώ παράλληλα τονίζει την ανάγκη του να δημιουργεί παιδικά αλλά όχι «παιδιάστικα» θεάματα.

Από την Ελίζα Κυρτσόγλου

Ε.Κ.: Όλοι γνωρίζουμε την επιτυχημένη σας πορεία στο χώρο της γλυπτικής και του θεάτρου. Ο «ρόλος» σας φέτος, όπως και την περσινή χρονιά, ως σκηνοθέτη σε μια μουσική παιδική παράσταση έχει μεγαλύτερο βάρος και ευθύνη για εσάς; Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με αυτό το είδος ;

Παναγιώτης Αδάμ: Η ομάδα ΤΙΚ ΤΑΚ ΝΤΟ, στην οποία διατηρώ τον ρόλο του σκηνοθέτη, δημιουργήθηκε από μία κοινή ανάγκη των συντελεστών να δημιουργήσουν πρωτότυπες παραστάσεις που αναφέρονται στο παιδικό κοινό συνομιλώντας μαζί του παιδικά και όχι «παιδιάστικα». Σκοπός μας, από την πρώτη στιγμή, είναι οι παραστάσεις μας να κρατάνε το ενδιαφέρον μικρών και μεγάλων, ώστε γονείς, δάσκαλοι και παιδιά να συναντηθούν πραγματικά μέσω ενός κοινού βιώματος. Όσον αφορά την ευθύνη, αντιμετωπίζω ισάξια την κάθε παράσταση που σκηνοθετώ, μη διαχωρίζοντας το βάρος της εργασίας μου ανάλογα με το είδος του θεάτρου. Η σκηνική αφήγηση μιας ιστορίας  οφείλει να είναι καθαρή και ενδιαφέρουσα για τον κάθε θεατή.  

 

Ε.Κ: «Ντοντορεμιθούλης» ετοιμάζεται να κάνει ένα ταξίδι αναζήτησης. Μιλήστε μας για τις περιπέτειές του.

Παναγιώτης Αδάμ: «ΝτοΝτοΡεΜιθούλης, σ’ ένα όνομα οι φίλοι μου κι εγώ». Ο κεντρικός ήρωας της παράστασης μας, ξεκινάει ένα ταξίδι αναζήτησης, προκειμένου να «σώσει» τη μουσική,  με τα δώρα των φίλων του, τα οποία συνθέτουν και το όνομα του! Θα βρεθεί στη θάλασσα, αλλά και στα έγκατα της γης! Θα συναντήσει πλάσματα που τραγουδούν, αλλά και πλάσματα που μιλούν με νοηματική! Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά την Εύη Μαρινάκη, καλλιτεχνική διευθύντρια του Αθηναϊκού Ωδείου Νέας Σμύρνης, για την ιδέα της σχετικά με το όνομα του ΝτοΝτοΡεΜιθούλη!

  Ε.Κ: Πώς κατορθώνετε και φέρνετε σε επαφή με τη μουσική, τα παιδιά που μπορεί να μη έχουν ασχοληθεί ξανά με το είδος, μέσα από την παράσταση σας; Μιλήστε μου γι’ αυτό το εγχείρημά σας.

Παναγιώτης Αδάμ: Οι παραστάσεις μας προσφέρουν ερεθίσματα. Είμαστε υπέρμαχοι της γνώσης και όχι του διδακτισμού. Στην πρώτη μας παράσταση, που έχει τον ίδιο τίτλο με την ομάδα μας, “ΤΙΚ ΤΑΚ ΝΤΟ” φέραμε στη σκηνή τρεις σημαντικούς συνθέτες της Δυτικής μουσικής: τον Μπαχ, τον Μότσαρτ και τον Μπετόβεν, προκειμένου τα παιδιά να τους αντιληφθούν αρχικά ως εικόνα, ενώ ταυτόχρονα τους «ντύσαμε» με χιούμορ που βασίστηκε σε πραγματικές τους ιδιοτροπίες. Στον «ΝτοΝτοΡεΜιθούλη» ασχολούμαστε με βασικές έννοιες της μουσικής, όπως είναι οι οικογένειες των μουσικών οργάνων και τα μουσικά κλειδιά, τα οποία και στην πραγματικότητα “οργανώνουν” τη μουσική. Η παρουσία των λυρικών τραγουδιστών, οι οποίοι συμμετέχουν και ερμηνεύουν ζωντανά τραγούδια της παράστασης, αποτελούν από μόνοι τους ένα ερέθισμα για τα παιδιά. Τέλος, οι παραστάσεις μας συνοδεύονται από ένα λεξικό της παράστασης, με σκοπό την περαιτέρω ενασχόληση των παιδιών και των κηδεμόνων τους, στο οποίο δίνουμε περισσότερες πληροφορίες για τη μουσική και προτεινόμενα μουσικά ακούσματα.

 

Ε.Κ.: Μέσα από την πλούσια εμπειρία σας, διαφέρει το παιδικό κοινό από αυτό των ενηλίκων;

Παναγιώτης Αδάμ: Το παιδικό κοινό, από την άποψη της παρακολούθησης, έχει δύο πολύ σημαντικές και ταυτόχρονα υπέροχες διαφορές! Πρώτον, τα παιδιά αντιδρούν άμεσα και αυθόρμητα, χωρίς τον «καθωσπρεπισμό» των ενηλίκων. Δεύτερον, το παιδικό κοινό κατανοεί δραματουργικές δομές πιο γρήγορα και πιο εύκολα απ’ ότι το ενήλικο, αφήνεται δηλαδή στην θεατρική σύμβαση, μιας και αφενός δεν έχει υιοθετήσει κοινωνικά φίλτρα αφετέρου δεν έχει σφραγίσει την αντίληψη του κόσμου του. Είθε το ενήλικο κοινό να μοιάσει κάποτε στο παιδικό! Μόνο τότε μπορεί να προκύψει κάποια ουσιαστική αλλαγή στον χώρο του θεάτρου. 

 

Ε.Κ.: Η τεχνολογία έχει εισχωρήσει στη ζωή μας και φυσικά των παιδιών. Υπάρχουν τρόποι ώστε η τεχνολογία να ενταχθεί και να βοηθήσει μια παιδική παράσταση;

Παναγιώτης Αδάμ: Η τεχνολογία αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της σημερινής κοινωνίας, άρα και του θεάτρου. Η ομάδα μας διαθέτει ηχητικό και φωτιστικό εξοπλισμό κατάλληλο να δημιουργήσει θεατρική σκηνή σε όποιον χώρο επισκεπτόμαστε. Ωστόσο, η σκηνοθετική προσέγγιση βασίζεται στις δυνατότητες των ηθοποιών για την δημιουργία της εκάστοτε ατμόσφαιρας. Όπως κάνουν και τα παιδιά, έτσι και στο θέατρο, μπορούμε να μεταμορφωθούμε  σε οτιδήποτε θελήσουμε!

 

Ε..Κ.: Υπάρχει κάποια συγκινητική στιγμή μέσα από την ενασχόλησή σας με το παιδικό θέατρο που θα θέλατε να την μοιραστείτε μαζί μας.

Παναγιώτης Αδάμ: Ήταν τα περσινά Χριστούγεννα, που παρουσιάζαμε την παράσταση μας «Ω! Christmas Three» στην οποία πρωταγωνιστούν τρεις μυστικοί πράκτορες, οι πράκτορες Μ.Ορ.Ε.Λει. Μετά από κάποιους μήνες, μάθαμε ότι γονείς και παιδιά που είχαν παρακολουθήσει την παράσταση μας, έπαιζαν στο σπίτι πράκτορες Μ.Ορ.Ε.Λει.! Είναι μία τεράστια επιβεβαίωση σχετικά με τον σκοπό που ανέφερα και παραπάνω. Πέρασαν καλά στην παράσταση, παρακολούθησαν με ενδιαφέρον, μοιράστηκαν ένα κοινό βίωμα και βρήκαν έναν ακόμη τρόπο να περάσουν περισσότερο χρόνο μαζί. Πραγματικά μαζί.

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση δείτε ΕΔΩ.