Άννα- Σεβαστή Τζίμα: Τα παιδιά διψάνε για την ανθρώπινη επαφή που τους δίνει το θέατρο
Η Άννα- Σεβαστή Τζίμα μόνιμη συνεργάτιδα στις Μορφές Εκφράσεις, φέτος διασκευάζει και σκηνοθετεί την μουσική παράσταση «Η χύτρα με το Χρυσάφι» και για άλλη μια χρονιά κάνει τη διαφορά. Εμείς συζητήσαμε μαζί της για την αξία του παιδικού θέατρου, αλλά και για το μουσικοθεατρικό ταξίδι που απολαμβάνουν οι θεατές μέσα από την πρωτοποριακή παράσταση.
από την Ελίζα Κυρτσόγλου
Η ενασχόληση με το παιδικό θέατρο και γενικότερα με τη διαπαιδαγώγηση του παιδιού μέσα από αυτή τη μορφή έκφρασης ήταν μια απόφαση…
Δεν το αποφάσισα ακριβώς… ήταν κάτι που απλώς έγινε! Είχα πάντα μια πολύ καλή επαφή με τα παιδιά. Η αλήθεια είναι ότι συνήθως θα με βρείτε μαζί με τα παιδιά της παρέας να συζητάμε και να παίζουμε ή κάτι τέτοιο. Μου αρέσουν τα παιδιά και ο κόσμος τους· όλα πάνω τους είναι αληθινά και ξεκάθαρα. Πιστεύουν ότι τα πάντα μπορούν να συμβούν σε αντίθεση με τους μεγάλους που «ξέρουν» τα πάντα.
Τα σύγχρονα παιδιά είναι θετικοί αποδέκτες ή η τεχνολογία και η ταχύτητα έχει αλλοιώσει την επιθυμία τους να παρακολουθούν μια παράσταση
Ναι, είναι και διψάνε για την ανθρώπινη επαφή που τους δίνει το θέατρο. Σε μια παράσταση υπάρχει απόλυτη ελευθερία να ταξιδέψουν και να πλάσουν με την φαντασία τους κόσμους, να ανακαλύψουν τον χαρακτήρα του ήρωα μέσα από την προσωπικότητα του ηθοποιού, να αισθανθούν ότι είμαστε εκεί γι’ αυτά! Στα παιδιά αρέσει πολύ η ανθρώπινη επαφή· μαθαίνουν και παρατηρούν τα πάντα.
«Η χύτρα με το Χρυσάφι» παρουσιάζεται φέτος σε δική σας διασκευή και σκηνοθεσία. Η επιλογή του έργου έγινε…
Διαβάζω πολύ, όχι μόνο ιστορίες για παιδιά, αλλά γενικότερα μου αρέσει να διαβάζω. Πολλές φορές μέσα από ένα κείμενο ανακαλύπτω μια πολύ ενδιαφέρουσα προοπτική, ένα άνοιγμα που σε οδηγεί κάπου… Tο τοπίο ανοίγει και τότε νιώθω ότι θέλω να το ζωντανέψω. Θέλω να παρουσιάσω στα παιδιά την ιστορία και μέσα από αυτή να μάθουν κάτι για τη ζωή, βιώνοντας τις περιπέτειες των ηρώων. Αυτό μου αρέσει πολύ: να φεύγουν από την παράσταση με κάτι που θα το έχουν μαζί τους πάντα. Σε αυτή την παράσταση ήθελα να μιλήσω στα παιδιά για τη δύναμη της θέλησης που πρέπει να καλλιεργήσουμε μέσα μας, τη θέληση να παλέψουμε για τα όνειρά μας και το να επιμένουμε σε αυτά, ακόμα και όταν οι καταστάσεις μάς προκαλούν να τα παρατήσουμε! Τα παιδιά ακούν πολύ συχνά τους μεγάλους να λένε: αυτό δεν μπορεί να γίνει, ξέχνα το, σταμάτα να ονειρεύεσαι, προσγειώσου…και άλλα παρόμοια. Στο παραμύθι μας ο ήρωάς μας είναι ένας γνήσιος ονειροπόλος, όταν η ζωή όμως του τα φέρει διαφορετικά, είναι έτοιμος να παρατήσει όσα πάντα ονειρευόταν. Στο πολύ όμορφο αυτό ιρλανδικό παραμύθι, όμως, θα ανακαλύψουμε ότι δεν είναι απαραίτητο να τα παρατήσουμε στα δύσκολα. Μπορούμε να σηκώσουμε τα μανίκια μας και να στρωθούμε στη δουλειά· και τότε σίγουρα θα φτάσουμε εκεί που θέλουμε!
Ο ρόλος της μουσικής στην παράσταση «Χύτρα με το χρυσάφι»
Από την αρχή Η «Χύτρα με το χρυσάφι» ήταν προορισμένη να παιχτεί από την «Παραμυθένια Ορχήστρα». Είναι μια ορχήστρα που δημιούργησε ο Θωμάς Κινδύνης μέσα στους κόλπους της ομάδας μας, τις Μορφές Έκφρασης. Έτσι, οδηγήθηκα σε ένα τελείως διαφορετικό ανέβασμα, αφού επρόκειτο για μια πολύ ιδιαίτερη παράσταση. Ρυθμός- λόγος- κίνηση γίνονται ένα με τη μουσική. Η αισθητική είναι υψηλή και αυτό είναι κάτι που ήθελα να βιώσουν τα παιδιά. Δεν έχουν συχνά την ευκαιρία να ακούσουν τέτοιου είδους ήχους· τα πάντα παίζονται μπροστά τους, ακούν πολυφωνίες και πολύ λεπτές μουσικές αποχρώσεις, παρακολουθούν με μεγάλο ενδιαφέρον, τα μάτια τους δεν χορταίνουν, έχουν απίστευτο σεβασμό γι’ αυτό που συμβαίνει και πραγματικά, αισθάνεσαι ότι νιώθουν περήφανα που είναι εκεί. Αυτό είναι πολύ όμορφο, αλήθεια! Ταυτόχρονα, γελούν, συμμετέχουν βιωματικά σε κάποια σημεία και γίνονται και μέλη της ορχήστρας. Η μουσική είναι το παν σε αυτή την παράσταση!
Οι μορφές έκφρασης είναι ένας χώρος με μεγάλη ιστορία πλέον, τόσο για τις παραστάσεις που ανεβάζει, όσο και για τα εργαστήρια τέχνης. Γιατί θα παροτρύνατε ένα γονιό και ένα παιδί να συμμετέχει στα εργαστήρια τέχνης στις «Μορφές Έκφρασεις».
Οι «Μορφές Έκφρασης» έχουν πάντα ως πρώτιστο στόχο τη γνώση του εαυτού. Το να γνωρίσει ένα παιδί τον εαυτό του είναι πιστεύω κάτι πολύτιμο για την ίδια του την ύπαρξη. Ο τρόπος που γίνεται το μάθημα οδηγεί το παιδί στο να ανακαλύψει δυνατότητες που έχει, αλλά και δυσκολίες. Μαθαίνει να αποδέχεται τον άλλον που και εκείνος έχει με τη σειρά του δυσκολίες και ευκολίες. Είναι σημαντικό να καλλιεργούμε το πνεύμα της ανεκτικότητας και της συνεργασίας. Είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι και προσωπικότητες, με διαφορετικές ιστορίες, μα τώρα είμαστε εδώ μαζί και απολαμβάνουμε ο ένας τον άλλον. Τα παιδιά στις Μορφές Έκφρασης δεν μαθαίνουν να υποτιμούν, μαθαίνουν να βοηθούν και να βοηθιούνται, γίνονται καλύτεροι στις σχέσεις τους, καταλαβαίνουν περισσότερα για όσα συμβαίνουν γύρω τους. Οι τέχνες τούς προσφέρουν άπλετο χώρο έκφρασης και επικοινωνία. Το βασικό είναι η επικοινωνία· ένα παιδί που επικοινωνεί έχει κατακτήσει πολλά για τη ζωή. Τα παιδιά μπορούν να είναι παιδιά κι αυτό είναι πολύ βασικό· τους δίνει μεγάλη ηρεμία και χαρά. Παροτρύνω τους γονείς λοιπόν, να φέρουν τα παιδιά τους στις Μορφές Έκφρασης, όχι για να γίνουν απαραίτητα καλλιτέχνες, αλλά για να τους δώσουν την ευκαιρία να εκφράσουν, να ανακαλύψουν και να αγαπήσουν αυτό που είναι!
