Δημήτρης Αδάμης:”Η χώρα των θαυμάτων υπάρχει μέσα μας. Εκεί που όλα είναι πιθανά.”

Ο Δημήτρης Αδάμης, διασκευάζει τα δύο βιβλία του Λιούις Κάρολ: «Οι περιπέτειες της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων» και «Μέσα από τον Καθρέφτη και τι είδε η Αλίκη εκεί». «Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» ανεβαίνει στο Θέατρο Δημήτρης Χορν και ο σκηνοθέτης μας μίλησε για την πιο μαγική παράσταση για παιδιά που έχει δημιουργήσει ως τώρα.

1. “H Αλίκη στη Χώρα των θαυμάτων” είναι ένα από τα αγαπημένα παραμύθια όλων των εποχών. Τι είναι αυτό που κάνει το κάνει τόσο διαχρονικό;

Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων», έχω διακρίνει, πως έχει κάποια από τα χαρακτηριστικά των έργων που έχουμε βαφτίσει κλασικά. 

Ανάμεσά τους, θα μείνω κυρίως σε δύο, που έχουν κάνει τόσο θελκτικό το έργο και για μένα τον ίδιο. 

Πρώτα απ’ όλα οι συμβολισμοί της, συμβολισμοί που συναντάμε τόσο σε μύθους παλιούς, όσο και στη σύγχρονη λογοτεχνία. Για παράδειγμα, το πέρασμα από τις πόρτες, η λίμνη των δακρύων, το παιχνίδι με τα μεγέθη, τα κλειδιά, ο καθρέφτης. Ταυτόχρονα όμως έχει καταφέρει ο Κάρολ, με τη γραφή του, και τον παιγνιώδη ακριβώς τρόπο, πιστεύω, που χρησιμοποιεί τα σύμβολα να μην τα κρατήσει απλά σε ένα αρχετυπικό επίπεδο, αλλά να τους δίνει πνοή. Να μας αφορούν σήμερα και πάντα. 

Έπειτα αυτό που δίνει δύναμη στο έργο, και μας γοητεύει πάντα, είναι ίσως και το γεγονός πως έχει αφήσει ερωτηματικά αναπάντητα, που όλο και μας καλούν να αναζητήσουμε λύσεις. 

Και πάνω απ’ όλα το διαχρονικό ενδιαφέρον μας για την Αλίκη έγκειται στο ότι σε αυτήν αναγνωρίζουμε εμάς, την δική μας προσωπική περιπέτεια. Η Αλίκη είμαστε εμείς.

2. Τι θα δούμε στη δικά σας παράσταση, που βασίζεται και στα δύο βιβλία του Λούις Κάρολ;

Η παράστασή μας είναι μια ασταμάτητη περιπέτεια. 

Η παράσταση ανακαλύπτει ξανά από την αρχή πως γίνεται το θέατρο, πως φτιάχνεται ένα παιχνίδι, με νέους κανόνες από την αρχή. 

Με απίστευτο χιούμορ ακολουθούμε την Αλίκη στα πιο ενδιαφέροντα για εμένα σημεία και των δύο βιβλίων. Ζώα και αντικείμενα μιλούν, όλα μικραίνουν και μεγαλώνουν. 

Ο Άσπρος Κούνελος με τη Γάτα Τσεσάιρ, ο Καπελάς με την Κάμπια, η Κόκκινη Βασίλισσα, οι αστείοι Τουιντλιντάμ και Τουιντλντί, ο Χάμπτι Ντάμπτι που δίνει καινούριο δικό του νόημα στις λέξεις, τα Τραπουλόχαρτα-Κηπουροί και τα Πιόνια του Σκακιού, παρασύρουν τα παιδιά σε διασκεδαστικές και τρυφερές στιγμές. 

3. Ποια είναι τα μηνύματα που θέλει να περάσει η παράστασή σας στα παιδιά;

Θέλω να πιστεύω πως δεν κάνω θέατρο για τα παιδιά για να τους μεταφέρω μηνύματα. Τα παιδιά φαίνεται να τα ξέρουν όλα πριν από μας. Αλλά πιο πολύ προσπαθώ να μοιραστώ μαζί τους μια δική μου διαπίστωση, και διαπίστωση όλων όσοι δούλεψαν για αυτή την παράσταση. 

Πως η χώρα των θαυμάτων υπάρχει μέσα μας. Εκεί που όλα είναι πιθανά. 

Είναι ο ιδανικός κόσμος που ονειρεύονται τα παιδιά. Μακάρι και εμείς οι ενήλικες. 

4. Ανεβάσατε το ίδιο έργο πριν μερικά χρόνια. Ποια η διαφορά της τωρινής παράστασης από την παλιά; Βλέπετε αντιδράσεις διαφορετικές και στα παιδιά;

Στην τωρινή μας παράσταση είναι όλο το εικαστικό μέρος, σκηνικό και κοστούμια ολοκαίνουρια, ιδωμένα με φρέσκια ματιά. Έδωσα στη διασκευή πιο πυκνό ρυθμό και τονίστηκαν ακόμα περισσότερο οι αστείες στιγμές. 

Επίσης, υπάρχουν σκηνές με ζωντανή μουσική που παίζεται από τους ηθοποιούς.
Βλέπω τα παιδιά να παρακολουθούν μαγεμένα και να παρασύρονται. Ταυτίζονται πολύ με τους ήρωες και πιστεύουν πως η χώρα των θαυμάτων υπάρχει πραγματικά. Το φωνάζουν στο τέλος της παράστασης στην Αλίκη. 

5. Εκτός από τη Αλίκη, ποιος είναι ο δικός σας αγαπημένος ήρωας του έργου;

Δεν μπορώ να ξεχωρίσω ειλικρινά κανέναν. Είναι ο καθένας για μένα, ένας κόσμος ολόκληρος. Συμπληρώνει ο ένας τον άλλον μέσα στην καρδιά μου. 

6. 20 χρόνια Μαγικές Σβούρες. Κλείνοντας τη δεύτερη 20ετία στο παιδικό θέατρο, ποιοι είναι οι μελλοντικοί σας στόχοι;

Να κάνουμε ένα θέατρο όλο και πιο απλό, καθαρό. Που τα στολίδια του και το θέαμα του να έρχεται από μια βαθιά επιθυμία να δούμε τον κόσμο από την αρχή. Να ξαναδιαβάσουμε έργα που αγαπήσαμε ως παιδιά, να επινοήσουμε μια γλώσσα που να μας ενώνει, να μην κάνει διακρίσεις . Να φτιάξουμε παραστάσεις που θα φωτίζουν το δίκαιο, το δικαίωμα όλων στην αγάπη. Να φτιάξουμε ένα θέατρο που να μας επιτρέπει να δημιουργούμε εμπειρίες και αναμνήσεις κοινές, για όλα τα παιδιά.