“Ο Κουκουμπλής” απ’την θεατρική ομάδα Μικρός Νότος
Η θεατρική ομάδα «Μικρός Νότος» ξετυλίγει και φέτος την κόκκινη κλωστή και φέρνει στο φως αξίες και θησαυρούς από τον πλούτο της λαϊκής μας αφηγηματικής παράδοσης, μέσα από την μουσική διαδραστική παράσταση «Ο ΚΟΥΚΟΥΜΠΛΗΣ».
Η παράσταση απευθύνεται σε παιδιά από 3 ετών και στηρίζεται σε τρία παραδοσιακά παραμύθια:
– «Ο Κουκουμπλής» (προέρχεται από τη Θεσσαλία, της συλλογής Μαρούλας Κλιάφα από το Γαρδίκι Τρικάλων)
Ο Κουκουμπλής είναι ένα πλάσμα μικροσκοπικό. Ένα ποντικάκι. Αγαπήθηκε πολύ από τους γονείς του και απ’ όλο το χωριό. Όμως χάθηκε. Τον θρηνούν ο γέρος και η γριά που τον αγαπούσαν όσο τίποτα, το θρηνεί η φύση όλη και το χωριό ολάκερο. Ο «Κουκουμπλής» είναι ένα παραμύθι για την απώλεια. Όχι μόνο τη φυσική απώλεια που σχετίζεται με το θάνατο, αλλά με την κάθε απώλεια που βιώνει ένα παιδί στο μεγάλωμά του, στην εξέλιξή του, στην κάθε του αλλαγή.
– «Το πιο γλυκό ψωμί» (της συλλογής Δ. Λουκάτου, προέρχεται από την Κεφαλλονιά).
Ένας βασιλιάς έχει στη διάθεσή του τα πιο πλούσια και εκλεκτά εδέσματα, όμως δεν μπορεί να τα χαρεί. Όλα είναι άνοστα, άγευστα. Κινδυνεύει να πεθάνει από την πείνα, όταν ένας γέρο-σοφός του προτείνει ένα “γιατρικό”: το πιο γλυκό ψωμί. Όχι με ζάχαρη και γλυκαντικά όπως το φτιάχνουν οι σπουδαίοι σεφ του παλατιού. Το πιο γλυκό ψωμί είναι αυτό που θα φτιάξει ο ίδιος, φροντίζοντας όλη τη διαδικασία, από τη σπορά του σιταριού μέχρι το άλεσμα και το ζύμωμα… Το πιο γλυκό ψωμί έχει τη γεύση της προσπάθειας και του μόχθου.
– «Η Βασιλοπούλα και το άλας» (της συλλογής Σταμούλη – Σαράντη Ελπινίκης προέρχεται από τη Θράκη και είναι πολύ διαδεδομένο σε ολόκληρη τη Μακεδονία). Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βασιλιάς. Κι είχε τρεις θυγατέρες. -“Πόσο με αγαπάτε”; τις ρώτησε. Η κάθε μια έδωσε απάντηση διαφορετική: «Σαν το χρυσάφι», είπε η πρώτη. «Σαν τ’ ασήμι», είπε η δεύτερη.«Σαν το άλας», είπε η τρίτη. Τι να έχει μεγαλύτερη αξία; Μπορεί το αλάτι να είναι πιο πολύτιμο απ’ το χρυσάφι; Θα αποδειχθεί μέσα από διαδρομές ζωής και περιπέτειες…
Ο Πέτρος Δαμουλής, μουσικός και ηθοποιός, με πολύχρονη εμπειρία σε πλήθος παραστάσεων, είναι ιδρυτικό μέλος στον Μικρό Νότο και έχει την ευθύνη της μουσικής. Παρόλο που, όπως εξηγεί, οι παραστάσεις του Μικρού Νότου έχουν σχεδιαστεί για να παίζονται σε ομάδες με μικρό αριθμό παιδιών, για να λειτουργούν πιο αποτελεσματικά τα διαδραστικά τους στοιχεία, επιλέγει να μοιραστεί την εμπειρία από την παράσταση Ο ΚΟΥΚΟΥΜΠΛΗΣ, σε ένα μεγάλο, κατάμεστο θέατρο, 300 θέσεων:
«Περίεργη σιγή από το κοινό, κάτι σαν να μην ανασαίνει. Ασχολούμαι με φώτα και ήχο και νιώθω λίγο άβολα, σαν να μην έχουμε κόσμο στην αίθουσα… Έρχεται η ώρα που αναπαριστάται μέσω παντομίμας, ο θρήνος του χωριού για τον χαμό του ΚΟΥΚΟΥΜΠΛΗ. Ξαφνικά ακούω ένα δυνατό θρόισμα ολόγυρα. Βγάζω το κεφάλι από ένα παράθυρο του θαλάμου των μηχανημάτων στον εξώστη και βλέπω τα παιδιά να σηκώνονται σαν υπνωτισμένα και να εκτελούν με ακρίβεια την παντομίμα. Η ενέργεια που εισέπραξα με έκανε να βάλω τα κλάματα αυτόματα. Η παράσταση τελείωσε . Τα παιδιά όλο γέλιο και χαρά…
Ακόμα γεμάτος δάκρυα σκεφτόμουν πως η παράσταση είχε πετύχει . Ο στόχος, που ήταν η εξοικείωση με την απώλεια είχε επιτευχθεί. Η κάθαρση είχε δικαιωθεί . Δεν νομίζω πως, ως ηθοποιός στο αρχαίο δράμα έχω βιώσει πότε την κάθαρση τόσο καλά αποτυπωμένη. Εκείνη τη στιγμή υποσχέθηκα στον εαυτό μου να προσπαθήσω ακόμα περισσότερο στο μέλλον για αυτόν τον τόσο ευγενή στόχο . Αν μπορούμε να βάλουμε ένα λιθαράκι για το χτίσιμο των ανθρώπων σίγουρα αξίζει να το βάλουμε όσο το δυνατόν νωρίτερα.
Αυτό είναι ο Μικρός Νότος».
Η Άννη Ντουμούζη, ξεχωρίζει ως το πιο ζωντανό κομμάτι της παράστασης τη διαδραστική σχέση με τα παιδιά. «Κάθε φορά γίνεται κάτι καινούριο, κάτι διαφορετικό. Αναρωτιόμαστε πραγματικά μαζί με τα παιδιά και μέσω του ζωντανού διαλόγου αναπτύσσεται μια σπάνια επικοινωνία μεταξύ ηθοποιών και παιδιών, που μέχρι πριν από λίγο ήταν άγνωστοι μεταξύ τους».
Η σχέση εμπιστοσύνης δεν είναι αυτονόητη, ούτε εύκολη για τους ηθοποιούς, επισημαίνει ο Δαμιανός Νικολαΐδης. «Απαιτείται πολλαπλάσια ετοιμότητα, σε σχέση με την ιταλική σκηνή (όπου οι ηθοποιοί στέκονται ψηλά και μακριά από τα παιδιά) για να εξυπηρετηθεί ο διαδραστικός χαρακτήρας της παράστασης και η εγγύτητα, που είναι απαραίτητη ώστε να ανταποκριθούμε με ικανότητα στην αυθόρμητη συμμετοχή των παιδιών».
Πριν αρχίσει η παράσταση τα παιδιά ζυμώνουν το δικό τους ψωμάκι, με τα πιο αγνά υλικά! Θα το γευτούν, αχνιστό και μοσχομυριστό, πριν φύγουν απ’το θέατρο.
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση “Ο Κουκουμπλής” δείτε ΕΔΩ.
